Właściwie cały turniej w wykonaniu Polaków był bardzo ambitny, gra toczona na przysłowiowym „styku”, a przez to strasznie nerwowo było w końcówkach spotkań. Niestety częściej to nasi rywale potrafili lepiej wytrzymać trudy spotkań, a przede wszystkim grać do końca. We wspomnieniach kibiców na pewno pozostaną mecze z Holandią i Chinami kiedy na 2 min przed końcem prowadząc spotkanie nie potrafili nasi reprezentanci zdobyć nawet punktu. Co gorsza tracili kompletnie koncept gry strzelając beznamiętnie zza łuku. W ten sposób „podarowaliśmy” dwie wygrane dzięki, którym spokojnie mogliśmy grać w meczach o medale. Szkoda! Tym bardziej, że byliśmy w nielicznym gronie drużyn, które pokonały mistrzów olimpijskich, czyli Rosjan (a właściwie Rosyjski Komitet Olimpijski).

Za stroną PZKosz podajemy opis końcówki ostatniego meczu z Belgią, który był poniekąd kwintesencją gry Polaków na IO:
"Biało-Czerwoni zaczęli najgorzej jak mogli. Szybko przegrywali 2:8, ale nie zwiesili głów, tylko dążyli do odrabiania strat.
Sygnał do ataku dał Michael Hicks. To dzięki niemu na nieco ponad trzy minuty przed końcem Polacy nie tylko doprowadzili do remisu, ale po rzucie za dwa punkty objęli prowadzenie 14:11.
Niestety, były to ostatnie punkty naszego zespołu. Od tego momentu zaczęły mnożyć się błędy. Belgowie na kilka sekund przed końcem zdołali wyrównać. Wydawało się, że o losach spotkaniach zdecyduje dogrywka, bo do końca zostało już 0,7 s. Równo z syreną Thibaut Vervoort trafił jednak za dwa i zamknął Polakom drzwi do ćwierćfinału."

Wyniki:
Polska – Belgia 14:16
Polska - Holandia 20:22 (po dogrywce)
Polska – Chiny 19:21 (po dogrywce)
Polska – Serbia 12:15
Polska - Rosyjski Komitet Olimpijski 21:16
Polska – Łotwa 21;14
Polska – Japonia 20:19 (po dogrywce)

Reprezentacja zagrała w składzie:
ZAWODNICY:
MICHAEL HICKS
PAWEŁ PAWŁOWSKI
SZYMON RDUCH
PRZEMYSŁAW ZAMOJSKI
STAFF:
BARTŁOMIEJ KOZIATEK - TEAM LEADER
PIOTR RENKIEL - TRENER
MICHAŁ HILLAR - FIZJOTERAPEUTA