Zbudowany za zdecydowanie mniejsze pieniądze zespół dał się poznać w minionych dwudziestu kolejkach jako bardzo nieobliczalny team. Potrafi grać równo z najlepszymi, ale ma też mecze, o których trzeba szybko zapomnieć. Trener Vidin nie przejmuje się jednak zbytnio w tym sezonie porażkami. Jest mocno nastawiony na łapanie doświadczeń przez młodszych graczy i robienie postępów przez tych bardziej ogranych. I trzeba przyznać, że ten plan wypala. Przede wszystkim świetny sezon ma Przemysław Żołnierewicz, który wyrasta na lidera z krwi i kości, notuje świetne statystyki i ciągnie Zastal w trudnych chwilach. Sekunduje mu zwłaszcza Alen Hadzibegovic, który ze swoimi centymetrami robi sporo zamieszania zarówno w strefie podkoszowej jak i na dystansie. Ciekawym graczem jest Dusan Kutlesic, chociaż widząc co potrafi wielu kibiców oczekiwałoby większej regularności w dobrych występach.

W trakcie sezonu do drużyny dołączył Bryce Alford, dobry duch mentalny zza oceanu. Miał świetne mecze na tzw. „dzień dobry”, obecne 35% z gry troszkę nie zadowala, a jak do tego dołożymy dużą ilość prostych strat to jednak chciałoby się wymagać ciut więcej. Wydaje się, że swoje szanse wykorzystują kolejni Polacy: Sebastian Kowalczyk ewidentnie odżył po roli jaką odgrywał w Anwilu (mocny defensor), a bracia Wójcikowie (Szymon i Jan) odbierają lekcję dorosłego basketu w najwyższej klasie rozgrywkowej. Przy czym ich gra do kosza musi budzić szacunek i uznanie. Dziewięcioosobową rotację dopełniają Aleksander Zecevic, center którego największym utrapieniem wydają się łatwo i niepotrzebnie łapane faule oraz Kareem Brewton, który z kolei dopiero w ostatnim czasie zyskał większą sympatię trenera i dostaje więcej minut niż na początku sezonu. W ostatnim czasie do drużyny dołączył również Michał Pluta, ale zagrał na razie w zaledwie czterech meczach, więc trudno go oceniać i wyciągać wnioski. Skład uzupełniają jeszcze młodzi zawodnicy łączący grę z drużynami młodzieżowymi: Tobiasz Dydak, Jakub Kunc i Jan Góreńczyk.

Zarówno trener Olivir Vidin jak i właściciel klubu Janusz Jasiński otwarcie mówią o trzyletnim okresie pracy i wyprowadzania klubu na prostą po perturbacjach finansowych z poprzednich sezonów. Odcięcie finansowania przez miasto Zielona Góra (jedyny taki przypadek w całej EBL, a mamy wrażenie, że chyba w całej koszykówce zawodowej) zdecydowanie utrudnia proces utrzymania drużyny na takim poziomie do jakiego przyzwyczaili się zielonogórscy kibice na przestrzeni ostatnich 12 lat. Coach wziął udział w popularnym programie o baskecie „Strefa Chanasa”, który prowadzi nasz dobry znajomy Kamil Chanas, gdzie bez ogródek opowiada o swojej pracy w Zastalu, teraźniejszości i planach na przyszłość. Wywiad odbił się szerokim echem w środowisku i jest najchętniej oglądanym odcinkiem w tym sezonie. Gdyby ktoś z Państwa miał na to ochotę wystarczy wejść na stronę:
https://www.youtube.com/watch?v=80RH9V8rHO0&list=PLPf_GUF2Y5P_v6mUU4nXsGJY0q2PhugS7&index=2&t=4294s

Enea Zastal BC Zielona Góra w sezonie 2022/2023 gra również w europejskim pucharze ENBL (Północnoeuropejska Liga Koszykówki). Do tej pory nasi koszykarze rozegrali sześć spotkań z czego cztery wygrali. Tym samym wiemy już na pewno, że będą oni grali w kolejnej rundzie tych rozgrywek. W całej lidze ENBL gra pięć polskich zespołów i na dzisiaj wszystkie zajmują miejsce premiowane awansem. O ostatnich dwóch meczach, które odbyły się w Talinie można przeczytać na stronie Zastalu www.basketzg.pl/news/dwa-zwyciestwa-i-awans-relacja-ze-styczniowego-turnieju-enbl , a tabela na dzień 7 lutego 2023 przedstawia się następująco:
 

Sportowe niepowodzenie zapisać musimy w kontekście braku awansu do finałowego turnieju Pucharu Polski. Rzut oka na obecna tabelę wystarczy by wiedzieć, że do czwartego i jedenastego miesjca w tabeli dzieli tyle samo punktów, czyli trzy. I z taką tabelą mamy do czynienia od kilku kolejek. Szczególnie zespoły środka "tasują się" bardzo często. Do tego terminarzowo Zastal grał w I rundzie więcej meczy na wyjeździe niż u siebie i stąd też trudniej było o wygrane. W każdym razie żeby wejść do pierwszej „siódemki” premiowanej grą w PP zabrakło jednej wygranej. Trudno, tak bywa. A jako, że z porażek trzeba wyciągać wnioski, być może gra w finale Pucharu Polski w przyszłym sezonie będzie jednym z celów do realizacji.

W związku z tym, że tylko dobrze życzymy koszykarskim drużynom i klubom z województwa lubuskiego mocno trzymamy kciuki za obecną drużynę, która mimo wszystko zaskarbiła sobie uznanie kibiców, przyjaciół klubu i koszykarskich fachowców. Podobnie niech rzecz ma się z powodzeniem działań prowadzących do uregulowania wszystkich zobowiązań i wyprowadzenie klubu na prostą.